Nang magising siya, nasa hindi pamilyar na kwarto siya. Muli, naisip ko. Minsan nanghihina si Emi at nakikita ang kanyang sarili na nakulong sa isang kakaibang silid. Hindi ka maaaring lumabas maliban kung aalisin mo ang mga kundisyon na inilalagay sa harap mo sa bawat oras. Minsan mayroong isang aparato sa paglutas ng palaisipan, at kung minsan ang ibang mga tao ay nakulong nang magkasama. Sa pagkakataong ito, ito na ang huli. Maaring lumabas si Emi kung maaalis niya ang isang partikular na kundisyon - para matapos ang shooting na ito nang ligtas. Bakit masunurin si Emi na sumusunod sa isang hindi makatwiran at walang kabuluhang kalokohan? Ito ay dahil alam na alam ni Emi ang salarin ng kalokohang ito, at kahit na malabo niyang naiintindihan kung bakit niya gagawin ang ganoong bagay. Si Emi ay palaging mahiyain at hindi makatingin sa mga tao sa mata kapag nakikipag-usap sa kanila. Nagsimula akong himatayin nang ma-pressure ako na hindi ako makatakas sa pakikitungo sa iba. Iyon ang iniisip ko, ngunit maraming bakas ng pag-arte ko nang mahimatay ako. Si Emi ay nagkaroon ng dissociative identity disorder, isang tinatawag na multiple personality. Nang makausap ko ang isang taong malapit sa akin, nalaman ko na si Emi, na may ibang personalidad, ay hindi nagsusuot ng salamin, may kumpiyansa at malinaw na pananalita, at hindi pinipigilan ang pakikipagtalik. Ito ang mismong imahe ng kanyang sarili na nais ni Emi. Ang mga kalokohang itinakda ni Emi, na may iba't ibang personalidad, ay isang pagsubok para sa mahiyain na si Emi, at tila sa pagdaig nito, ang dalawang personalidad ni Emi ay maaaring bumalik sa pagiging isa.