Oo, nasa 20s ako noon. Naglibot-libot lang ako sa Shibuya na walang mapupuntahan. Hindi ko napigilan. Isang binata mula sa kanayunan. Sa aking bayan, isa o dalawang pagdanak ng dugo ang aking naranasan, ngunit kung tutuusin, noong lumabas ako sa malaking lungsod na ito, isa lang akong pusang gala. Hindi ko na mababalikan ang tanawin sa kanayunan at ang mukha ng huling sandali ng lalaking iyon, nasusunog sa aking mga talukap. Pero iniwan ko lahat. Walang kwenta ang nostalgia. Nawala sa isip ko na wala ng mapupuntahan. Siya ang nagpakita sa oras na iyon. niyaya niya ako Dinala ako sa mundong hindi ko pa alam. Sabi niya, "Let me try it, babayaran kita." Ang lungsod na ito ay lumabas matapos mawala ang lahat. Sa halip na pag-isipang muli kung walang takot, maaaring nakakabaliw ito. Isang mahiwagang pakiramdam ng seguridad at panghihikayat sa kaibuturan ng kanyang mga mata. Isinuko ko ang lahat dito. Ang unang lugar na dinala sa akin ay isang hotel na unibersal sa lungsod. "I guess you must be tired," marahan niya akong niyakap nang hindi nagtatanong kung bakit. Ito ang unang pagkakataon na may nangyaring ganito, at ito ang sandaling muling naipinta ang lahat tungkol sa akin sa kanyang mundo. At ang nakuha ko sa kanya bilang reward ay Ver*s Original. Ang lasa ay matamis at mag-atas, at nadama ko na dapat akong maging isang espesyal na tao upang makatanggap ng napakagandang kendi. Scout na ako ngayon. Syempre, ang ibibigay ko kay Sayuri na lumalabas this time is Ver*s original. Dahil espesyal din siya.