เมื่อความเครียดในที่ทำงานพุ่งถึงขีดสุด...ก็เกิดขึ้นกะทันหัน มีลูกสาวคนหนึ่งนั่งอยู่คนเดียวในห้องมืดที่เครื่องตอบรับอัตโนมัติ “พ่อ...” พอเห็นฉันที่ทางเข้า เขาก็วิ่งมากอดเอวฉันไว้ โดนสังคมทอดทิ้ง จู่ๆ ก็กลับมาเป็นตัวของตัวเอง เธอคุกเข่าลงบนพื้นและเงยหน้าในระดับสายตา จากนั้นเอามือโอบรอบคอผมแล้วลูบหน้าผมแน่น ฉันมีความสุขที่มีลูกสาวที่สามารถพึ่งพาฉันได้เช่นนี้ เมื่อฉันอุ้มลูกสาวอย่างอ่อนโยน เธอเติบโตเป็นผู้หญิงมากกว่าที่ฉันคิด