Si Iroha ay nasugatan sa isang kaswal na sandali ng pang-araw-araw na buhay. Ang mga sintomas ay mas malala kaysa sa naisip ko, hanggang sa hindi ko na maipagpatuloy ang aking pang-araw-araw na buhay. Pagkatapos mag-isip tungkol dito, nagpasya akong hilingin si Iroha Helper na pumunta. Nagustuhan ng bata at malakas na katulong si Iroha, at malumanay niyang inalagaan si Iroha, na namumuhay ng baldado. Naninikip ang dibdib ni Iroha sa bawat pagkakataon. Isang araw, bumili si Mr. Helper ng cake para kay Iroha na hindi maganda ang pakiramdam kamakailan. Si Iroha, na napaiyak sa kanyang kabaitan, ay niyakap siya at hinalikan. Ang dalawa sa kwarto ay naghanap at nagmahalan na parang magkasintahan. Pero ang lumabas sa bibig niya ay ang salitang magbabago na ang kinauukulan. Ang bagong katulong ay isang uri ng atleta. Sa totoo lang, hindi si Iroha ang tipong magaling dito, pero ang pagkalalaking anyo ni Iroha ay muling nagpakawala sa kanya. Ito ay isang bagong katulong na mabilis na nagtatrabaho, ngunit si Iroha ay nag-aalala tungkol sa isang partikular na bahagi at hindi niya ito mapigilan. Oo, nakaumbok ang aking pundya at hinahabol ko ito ng aking mga mata. Nagpapahinga sa kwarto, pinaglalaruan ni Iroha ang kanyang katawan habang iniimagine ang mga kilos kasama ang dating katulong at ang mood ng bagong katulong. Pumunta sa kwarto ang bagong katulong. Nang pigilan ko ang bagong katulong na nagmamadaling aalis, husay kong hinubad ang kanyang pantalon at nakumpirma ang pamamaga sa aking pundya na aking ikinababahala. Nang malunok ni Iroha ang kanyang laway, ginagapang niya ang kanyang dila sa isang mas malaking bagay kaysa sa inaasahan...