เป็นการไว้อาลัยให้กับเจ้าของบ้านที่เขาเคยอยู่ เมื่อฉันกลับบ้านเป็นครั้งแรกในระยะเวลาอันยาวนาน เสียงของภรรยาที่ฉันได้ยินตอนกลางคืนก็ฟื้นขึ้นมา และฉันก็ควบคุมตัณหาไม่ได้ เมื่อฉันกอดภรรยาไว้ข้างหลัง ฉันก็หักชายเสื้อที่ไว้ทุกข์และสอดมือเข้าไปในกางเกง “นี่มันเสียงอะไร” “เปล่า!” พอผมหยุดมือก่อนที่มันจะเหมือนมีชีวิต ... บันทึกไว้ 2 ตอน