Kuneho, papalakihin kita nang responsable. Isang lalaking hindi magaling makihalubilo ay namumuhay ng mag-isa bilang rabbit breeder sa isang lumang inuupahang bahay na malapit nang gumuho. Ang kawalan ng pasensya at tunggalian ng hindi maayos na pakikisalamuha sa lipunan, ang pakiramdam ng kalungkutan na pumupunit sa katawan ng isang tao, ang hindi nasisiyahang sekswal na pagnanasa... Ang lalaki ay nagpatuloy sa paglinang ng mga imposibleng maling akala sa kanyang walang pag-unlad na puso, at nagsimulang mag-isip sa paghahanap ng kaligtasan. "Ah...Momo-chan, isa kang cute na rabbit na ako lang ang mahal. Sana tao ka lang. Tapos kaya kong gawin ang lahat. " Isang hiling na hindi matupad. Pero nangyari na. Nang tumingala ang lalaki, nakatayo doon si Momo na nagtransform na isang kuneho na may ngiti sa labi. Isang cute na kuneho na tanging sarili lang ang mahal niya. Ako ay dapat na gumaling sa aking kalungkutan. Gayunpaman, sa kalaunan ay ipinagbili ng lalaki si Momo para sa pera. Isang lalaking nagdurusa sa pagkakasala, pagsisisi, at walang pag-asa na paghihirap... Ngunit isang himala ang nangyari muli. May lumitaw na kuneho sa harapan ko. Si Monaka, ang huling anak na ipinanganak ni Momo. Inaabot ng kamay ng isang lalaki ang nakangiting minamahal na kuneho. Ito ba ay isang panaginip o isang ilusyon? Hindi mahalaga kung alin. Gusto lang kitang yakapin at matulog hanggang sa mapagod ako. Pamumuhay sa pagitan ng katotohanan at pantasya. Isang panaginip na hinahangad ng isang malungkot na lalaki. Isang talaan ng pag-aanak at pagtatangi nito.