“Naku, nakakadismaya. Sa sobrang inis ko muntik na akong makalbo. Grabe kulang ako sa tulog lately. Ang taas talaga ng kulang sa tulog. Ito ay magmumukha akong tunay na mi*wa. Hindi, ngunit seryoso, ito ay kakaiba na ito ay talagang tumagal lamang ng dalawang oras. Ang kakulangan sa tulog, ang sakit ng ulo sa araw, at ang katotohanan na mayroon akong regla sa itaas nito, hindi ko maiwasang maabot ang isang estado ng kaliwanagan. Bukod dito, dahil sa kakulangan ng tulog, mayroon akong matinding acne sa aking baba at madilim na bilog sa ilalim ng aking mga mata. Ah, nakakatamad at nakakadismaya talaga. Nakaramdam ako ng inis. Nagagalit ito sa akin kahit anong makita ko. Nakakairita ang mga mukha ng mga tao at nakakabaliw ang tawa nila. Nakakainis talaga ang mga tao sa trabaho. Lalo na ang mga bago at mas batang babae. Mayroong isang punto kung saan ito ay seryosong hindi magagamit. Hindi ko alam kung bakit kailangan kong sabihin sayo. Dahil mas matanda ka sa akin, you should go ahead and do things kahit hindi ako sinasabihan. Magkaroon ng kamalayan at kumilos. Ito ay isang natural na bagay na gawin, kaya't ginagawa ko ang aking makakaya upang bigyang-diin ito. Ikaw. Malapit ka nang tumanda, pangit. Naku, nakakadismaya. Gusto kong suntukin lahat ng taong tumatawa. Gusto kong maging ○ ang lahat. Huwag mo akong tingnan. Seryoso, pumunta ka. Diretso mong sabihin ang gusto mong sabihin, Cora. Sabihin mo sa akin ng diretso. Kapag nakalbo ka na. ” Si Asami-chan ay brutal na nagsasalita tungkol dito bago mag-film. Sa sandaling matanggap ko ang aking bayad para sa photo shoot na ito, ipinakita ko ang aking malaking ngiti sa mga tauhan at umuwi. Magpakita ka kay Asami-chan. Asami-chan, good luck sa hinaharap☆