Dalam kemelesetan semasa ini, Yu-chan kelihatan seperti seorang gadis dan sedang mencari pekerjaan. Saya letih kerana mencari pekerjaan, dan saya masih menghadapi masalah untuk mendapatkan tawaran kerja. Bagaimana saya akan hidup mulai sekarang? Apakah yang akan saya lakukan jika saya tidak dapat mencari pekerjaan sepanjang hayat saya? Berasa cemas, aku dapati dia sedang duduk di bangku di hadapan Hachiko, merenung kosong ke langit, kelihatan seperti hendak menitiskan air mata. Itulah cara saya bertemu dengannya. Dia mempunyai sifat kematangan yang tidak kelihatan seperti seorang lelaki berusia 22 tahun, dan dia bermati-matian cuba bercakap dengannya, berharap dapat membuatnya ketawa kerana dia kelihatan bimbang. Apabila saya akhirnya melihat senyumannya, ia adalah senyuman comel yang tidak pernah saya lihat sebelum ini, lembut tetapi entah bagaimana nostalgia. Itu bukan satu-satunya perkara yang baik tentang dia. Belahan kelihatan walaupun melalui pakaian... Walaupun saya fikir saya tidak perlu memikirkannya, ia terus muncul di hadapan saya. Seolah-olah dia menyedari apa yang dilihatnya, dia berkata dalam rasa tidak puas hati, ``Itu sahaja yang ada dalam kepala lelaki...'' Dia mempunyai sejarah ditipu, dan mula berjalan sedikit lebih laju daripada biasa. Apabila saya mendapat dia dalam mood yang baik, dia mengejar saya dan terus bercakap tentang perkara yang tidak penting. Saya mahu awak ketawa, saya mahu melihat senyuman itu!!Seolah-olah saya dapat merasakan keputusasaannya, dia menoleh ke arah saya dengan senyuman malu, berhenti, dan akhirnya menunjukkan senyuman kepada saya... Dan hari ini, harinya akan tiba apabila saya akan bersamanya. Saya telah menunggu hari ini. Masa dia masuk ke dalam bilik, dia malu dan langsung tidak memandang saya, tetapi sebaik sahaja kami mula bercakap, dia menjadi berani dan agresif...