Haruka suka aksesori. Sejak saya kecil, saya suka benda berkilat, mengumpul kaca dan batu berkilauan, dan meminta ibu bapa saya untuk gula-gula murah kerana aksesori yang disertakan bersamanya. Saya berhati-hati menyimpan setiap barang dalam kotak barang kemas, jadi bilik saya penuh dengan kotak barang kemas. Dulu ada seorang lelaki yang berumur kira-kira 15 tahun lebih tua daripadanya yang tinggal di kawasan kejiranannya. Kerana ayah Haruka dan ayah abangnya bekerja di tempat kerja yang sama, abang Haruka telah bermain dengannya sejak dia masih bayi. Haruka sukakan abangnya. Ketika dia masih di tingkatan rendah di sekolah rendah, abangnya memberikan aksesori buatan tangannya. Kata abang saya, dia sering menjadikan aksesori sebagai hobi, tetapi itulah kali pertama dan terakhir dia menerimanya. Ia adalah rantai dengan kaca merah terang bersinar di bahagian atas. Haruka menamakannya Behelit. Tidak lama selepas itu, abang saya berpindah jauh. Ayah Haruka berkata bahawa keluarga itu berpindah kerana ayah abangnya telah dipindahkan. Sejak itu, Haruka telah mengembangkan tabiat mengumpul benda berkilat. Pada mulanya, saya mengumpul mereka berfikir, ``Kalau saya jumpa abang lagi, saya akan bagi dia batu yang cantik ni,'' atau mungkin aksesori yang dijual di sini dibuat oleh abang saya. Walaupun keterikatannya dengan abangnya, yang telah pergi jauh, beransur-ansur pudar, minatnya terhadap aksesori kekal, dan dia memutuskan untuk bekerja di kedai aksesori sejurus selepas tamat pengajian dari sekolah menengah. Saya mula membeli barang-barang yang agak mahal, tetapi pada hari yang lain saya membeli rantai leher 200,000 yen dan mendapati diri saya hampir tidak mampu untuk memenuhi keperluan hidup. Oleh itu, keputusan untuk menembak kali ini dengan mudah dibuat. Selepas menerima ganjarannya, dia mungkin akan pergi membeli aksesori baharu.