Sudah 3 tahun saya mula tinggal seorang diri di Tokyo. Akina mula mendapat masalah. Sudah 10 bulan saya menamatkan pengajian vokasional dan ibu bapa saya berhenti menghantar wang kepada saya. Saya melakukan kerja yang menggunakan suara anime bangga saya, tetapi saya tidak memperoleh wang yang cukup untuk menyara hidup dari pekerjaan itu sahaja. Sukar untuk mendapatkan kerja, dan ia tidak teratur, menjadikannya sukar untuk mengimbanginya dengan kerja sambilan yang lain. Walaupun dia terus hidup dalam kemiskinan, dia mula berfikir bahawa dia telah mencapai hadnya. Pertama sekali, Akina tidak suka kerja yang menggunakan suara sehingga dia sanggup hidup dalam kemiskinan untuk mengejarnya. Orang di sekelilingnya sentiasa memberitahunya betapa comelnya suaranya, dan dia tidak mempunyai kerjaya tertentu yang ingin diceburinya, jadi dia memilih jalan itu. Saya telah hidup dengan kehendak yang lemah sehingga kini. Saya sendiri fikir ia sudah separuh masak. Sebenarnya saya nak balik rumah dan kerja sambilan di kawasan berhampiran. Saya mengkritik diri sendiri, tertanya-tanya sama ada saya akan menyerah separuh jalan lagi. Sebenarnya, saya boleh berhenti, tetapi kedegilan kecil saya tidak mengizinkannya. Keazaman untuk melakukan yang terbaik walaupun dalam keadaan sukar akan hancur apabila anda berhadapan dengan situasi itu. ...Kerja sambilan hari ini berbeza dari biasa. Saya memutuskan untuk melakukan yang terbaik, walaupun hanya separuh hati.