ฉันได้งานทำที่ผู้ผลิตเครื่องแต่งกาย ฉันอยากเป็นผู้ดูแลแบรนด์ที่ผู้หญิงเท่ๆ จะใส่ แต่ฉันถูกมอบหมายให้ดูแลแบรนด์ชุดว่ายน้ำสำหรับเด็ก วันหนึ่ง นางแบบรุ่นน้องต้องรอเป็นครั้งที่สอง และ ช่างภาพหงุดหงิดพูดว่า ``ฮินาตะจัง ฉันมีส่วนสูงไม่มาก ดังนั้นได้โปรดเป็นนางแบบด้วย'' มันเป็นข้อเสนอที่น่ารังเกียจ และเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดสินใจ...แต่เจ้านายของฉันบอกว่า ``ฉันไม่ อยากทำให้คุณโกรธมากกว่านี้ ฉันก็เลยไม่สามารถขอให้คุณทำแบบนั้นได้ ฉันจะให้ค่านายแบบแก่คุณ...ได้โปรด!'' เดือนนี้ใช้เงินไปเยอะมาก...ถ้าได้เบี้ยเลี้ยงคงอายที่จะใส่ชุดว่ายน้ำเด็ก แต่รู้สึกว่าโดนตากล้องถ่ายและโดนผู้ใหญ่หลายคนจ้องมอง ...โอ้ ชุดว่ายน้ำของฉันเปียกไปด้วยน้ำแห่งความรัก ...ตากล้องเห็นว่าฉันตื่นเต้นมาก พออยู่คนเดียว เขาก็เข้ามาหาฉันและขอให้ฉันเจอในขณะที่ฉันใส่ชุดว่ายน้ำรุ่นน้องอยู่ . ถึงแม้จะรู้สึกไม่เต็มใจแต่ก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับ... ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความปรารถนาที่จะได้รับการอนุมัติ แม้ว่าฉันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงานเสริม แต่ฉันยังลองทำงานพาร์ทไทม์เป็นนางแบบด้วยซ้ำ ความรู้สึกของการถูกข่มขืนจากการจ้องมองทางเพศของลุงโลลิคอนนั้นช่างน่าติดตาม อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าบริษัทคงจะรู้เรื่องงานเสริมของฉัน และฉันก็ถูกไล่ออก โทระ... แทนที่จะเก็บเป็นความลับ ฉันได้รับเชิญให้ไปงานรวมตัวของชายสูงอายุที่รักโลลิคอน และในขณะที่สวมชุดว่ายน้ำรุ่นน้อง , ฉันถูกล้อมรอบไปด้วยพวกเขา... เพียงเพราะฉันหน้าเด็กและเตี้ย... ฉันอายุ 23 ปี...ฉันไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่...แต่ฉันอยากเป็นที่ต้องการมากกว่านี้ เลยยอมรับชะตากรรมแปลกๆ ของการอยู่ที่นี่ และฉันก็ได้รับความรักจากพวกโลลิคอนทุกวัน และออกไปเที่ยวทั้งวัน